Ach jej

Gdyby człowiek wiedział, że się przewróci to by się położył. Gdybyśmy z Tatusiem wczoraj wiedzieli, że Ty się potkniesz i rozbijesz sobie czoło, o obok stojące krzesło to... no właśnie co? Miliony scenariuszy przychodzą mi do głowy, setki tysięcy alternatywnych opcji zakończenia tego dnia Happy Endem. Nie zmieni to jednak nic a nic. Nie zmieni faktu, że w karetce jechaliśmy do szpitala, że wyłam jak bóbr. Nie obudzę się nagle, tak jak pragnęłam siedząc z Tobą godzinami w poczekalni pogotowia i prosząc Pana Boga, by to wszystko okazało się tylko jakimś koszmarem sennym, z którego zaraz się obudzę. Nic to nie zmieni, czasu cofnąć się nie da i od wczoraj wciąż to sobie z uporem maniaka powtarzam i z uporem maniaka moje serce i mój mózg Tego absolutnie nie przyjmują.